บันดาล -

ก ให้เกิดมีขึ้นเป็นขึ้นด้วยแรงอํานาจของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น บุญบันดาล บันดาลโทสะ ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ เปลื้อง ณ นคร · บันดาล ก เกิดขึ้น, ให้มีขึ้น, ให้เป็นขึ้น แชร์หน้านี้

บันดาล ให้เกิดมีขึ้นเป็นขึ้นด้วยแรงอำนาจของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง บุญบันดาล

บันดาลโทสะ vt บวช, ทำให้เป็นพระ, บัญญัติ, ออกคำสั่ง, ออกกฎหมาย, กำหนด, ลิขิต, ดลบันดาล vi ออกคำสั่ง, บัญญัติ , See also: ordainable adj ordainment n

บันดาล ก ให้เกิดมีขึ้นเป็นขึ้นด้วยแรงอํานาจของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น บุญบันดาล บันดาลโทสะ ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ เปลื้อง ณ นคร · บันดาล ก เกิดขึ้น, ให้มีขึ้น, ให้เป็นขึ้น แชร์หน้านี้